EY YUNUS EMRE

Ruhumun derinliklerine, gömdüm seni,
Aranan her þeyi verensin, Yunus EMRE.
Dünyada kavuþmadýk ya, mahþerde beni,
Kucakla, al kollarýna, ey Yunus EMRE.

Manevi zirvedesin, gönlün enginlerde,
Senin gibi, söyleyebilmek seherlerde,
Þu baþým çiðnensin isterdim, eþiklerde,
Alýnacak daha çok ders var, Yunus EMRE.

Gelen, geçen herkes suratýma tükürsün,
Makamýnýza giden yol bana görünsün,
Razýyým, sünepe nefsim, yerde sürünsün,
Yeter ki, sen davacý olma, Yunus EMRE.

Hepiniz birer yýldýz misali geçtiniz,
Elimizden tutacak, birine muhtacýz,
Sadeliðin, kul olmada, rehber, tacýmýz,
Bir yýldýz buldum, o da sensin Yunus EMRE.

Kýyamete kadar, ismin cihanda baki
Iþýðýn yeter, sönse yýldýzlar, gökteki,
Emsalin gelmemiþ, aramýzdadýr belki,
Mahcubum, affýna sýðýndým, Yunus EMRE.

Türkiye’min, yýllarca ekmeðini yedik,
Nice Yunus’larý sana emanet ettik,
Onlarý razý edecek, hizmet etmedik,
Fazla üzmek istemem, seni Yunus EMRE

29/03/2002


Sosyal Medyada Paylaşın: