GÖNLE GİREN

Susmuþ þerler, utanmýþ girmeye kalplere
Gölgeler ayrýþmýþ karanlýktan, istikametlerse nura
Harcandýkça artmýþ, feyzlenmiþ, büyümüþ geleceðe
Bir müjde olmuþtur geliþi, yeryüzünde tüm beþere.

Girseydi cebe dolusunca para, sürmezdi mutluluðu ebedi
Verilseyi âli makamlar, mutluluk olmazdý ne bakî, ne de manevi
Silinmeseydi gözyaþlarý, onuru koymasaydý bir kenara ve asil
Geldiði günlerde insanlar yaþýyormuþ barbarca ve rezil.

Tutulmuþ bir ýþýk ötelerden, aþmýþ denizleri, heybetli daðlarý
Geçmiþ asýrlarca zaman, netçe veriyor halen mesajlarý
Ýnsanlar neden anlayamýyor, nedir þu çirkin dilek ve ihtiraslarý
Gönül sesi deðil mi mutlu kýlacak, tüm insanlarý.

Þefkatle yoðrulmuþ kullar olmasaydý yeryüzünde
Merhamete deðmeseydi elleri tertemiz vicdanlarla
Yeniden doðar mýydý güneþ bilmem, þimdi kör ufuklara
Gönle giren düstur olmuþ ki yaþýyoruz biz þu kaypak zeminde.

Nazende açmýþ güller ki solmaz asla bir daha
Efkar mý kalýr insanda, açýlmýþsa gönül kapýsý artýk hülâsâ
O ki, söndürmek için gelmiþtir karanlýðý ve girmeye gönüllere
Ahlâk denilen eksik kalýr, Onunla tümleþir deðerler maneviyatta.

Ben deðildir o, bizi ediyor hep iþaret
Baþkalarýnýn mutluluðunda aramalý bu ilmi, orada keramet
Aþmalý bendini ki varlýk bulsun yaratýlmanýn özünü zamanla
Gönle girmedikten sonra, akla girmenin yolu da yok esasýnda.

Ne de þanslýyýz ki bu ümmete gelmiþ O, münevver
Dünya dolu derdin, tasan olsa üzülme, kulak ver
Nicesinde hem de çok aðýr çileler çekendi O, selâm olsun
Aç ki yüreðini samimi, sana da izzetinden maneviyatý dolsun.

Kim ki mal ile eriþmiþ kemâle, bak bir etrafýna
Göze deðildir kalýcý olanlar, gönle seslenendir bunu unutma
Ol Peygamberin izinden yürü ve aheste, bu yol çýkýyor kurtuluþa
Sevgiden beslenen ölür mü söyle, geçse yüzyýllar eskitsin vücudu
Gönüller elçisi yaþayacak ebeden gönüllerde, ölümsüzdür bizde tutkusu.


Oðuzhan KÜLTE



Sosyal Medyada Paylaşın: