Dur dedim biraz, durul! Durgun suda açan bir çiçek ol Dinlemedin... Sen denizlerindin Koyuncu Mayan deniz Hamurun deniz Suyun! Deniz’di senin...
Sen; olsan olsan, çiçeklerden de Kardelen olurdun herhalde Yapay güzellikler sana göre deðildi çünkü Sen; mor daðlarýn çiçeði Kardelen!
Bugün senin doðumun Doðum toyun... Birazdan þenlikler kurulacak Ýl il... Bucak bucak... Sen çalýnacak... Sen dinleneceksin Koyuncu...
Sen! Bir tek Karadeniz’de mi doðdum sanýyorsun kendini? Sazlarda sen Türkülerde sen Aðýt aðýt Özlem özlem Sýla sýla Sen varsýn Koyuncu Daha dün dinlediðim þarkýda bile... Dido nana dost Dido nana...
Þimdi; Bir sen çekiyorum nefesime Ciiðerlerime dolan Her sende! Bir ben buluyorum Koyuncu Karadeniz’in yeþili doluyor içime Çiçek çiçek açýyorsun...
Soluduðum/uz her nefeste Bir sen! Koyuncu Bir sen d/oluyorsun...
Kardelen
Can Koyuncu; Doðum günün kutlu olsun...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kardelen çiçeği Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.