YAVRUMU KİMSESİZ KOYAMAM ANAM 17

YAVRUMU KÝMSESÝZ KOYAMAM ANAM 17

Anam var sanmýþtým, yoðumuþ meðer
Ana gibi kimse, vermiyor deðer
Küçücük hatada kaþýný eðer
Yerini kimseler, doldurmaz anam

Yüzüne söylemez haber yollarlar
Baþýndan atmaya fýrsat kollarlar
Küçücük bir sözü allar pullarlar
Kimseler kahrýmý çekmiyor anam

Þu anda yazarým gözlerim nemli
Ýçmedim ama! yüreðim demli
Kýp kýrmýzý oldu gözümün rengi
Göz yaþýmý kimse silmiyor anam

Ýhtiyacým var, yattýn kalkmazsýn
Hüzünlüyüm anam, gönlüm yapmazsýn
Biliyorum asla! kahýr etmezsin
HÜ dadan, izin al geliver anam

Herkes dertli, oðul dertli, kýz derli
Rüzgar dertli, bahar dertli, yaz dertli
Bu dünyada kalmadý ki, az dertli
Yaralarým çok derindir, sar anam

Gerçek yar anadýr, diðeri yalan
Kimseler kalmadý gönlümü alan
Yýllar aylar geçti, olmadý soran
Yokluðumu kimse aramaz anam

Hep hatýr saydým, kýrýp dökmedim
Fitne tarlasýna, tohum ekmedim
Hep alttan aldým, baþým dikmedim
Boynum bükük kaldý, düzelt sen anam

Bir kez derdin döktü, artýk dökmüyor
Baþlar hep yukarýda, boyun bükmüyor
Hasret kaldým ama, gelip gitmiyor
Can ile canana, özlemim anam

Nimetullah kalbin neden aðrýyor
En çok sevdiklerim, yaram daðlýyor
Gelmek istiyorum kýzým aðlýyor
Yavrumu kimsesiz koyamam anam

06.11.2019

Þair yazar :Nimetullah Þentürk
Niðde
Sosyal Medyada Paylaşın: