Hiçbir þey deðiþmedi, sen gideli kardelen; Ben hala eski benim, sen hala bendeki sen! Huzursuz oluyorum kin güdeli kardelen; Sen nefret büyütmüþsün, acýlara mahsuben!
Hiçbir þey deðiþmedi, ben hala yazýyorum; Bazen kalbi bazen de ruhumu üzüyorum; Hasret kalbi bitirir, ben bunu seziyorum; Hayaller siliniyor gözümde desen desen.
Hiçbir þey deðiþmedi, giderken mevsim kýþtý; Gördüm ki yüreðinde aþkýn ateþi düþtü; Benimse, yokluðunla ateþ içime düþtü; Yanmalara razýyým, " Geri dönerim" desen.
Hiçbir þey deðiþmedi, yüreðim hala deli; Günahý artsýn diye aþktan kalkmýyor eli; Onu da tüketecek bu acýlar, besbelli; Baþýnda döne döne kavak yelidir esen.
Coþari bu yangýnda ne ýþýk var, ne duman; Uykusuz kalýyoruz geceleri çok zaman; Ne gönül unutuyor, ne de gidenler piþman; Bu kahrý çekeceðim, yaþým olsa da seksen.
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.