Hani, bahçelerde çiçek toplardýk...
O minnacýk ellerimle sana uzanan ellerimden dökülürdü kimileri,
Tekrar toplardým tekrar düþerdi.
Sen elimden fazlasýný alýrdýn babacýðým.
O küçücük beynimde, o çiçeklerin yarýsýný anneme götürelim derdim.
Hatýrladýn mý baba !
Bir gün þu kapýdan o güçlü kuvvetli ayaklarýnla deðilde,
Tahta tabutun içinde çýkacaðýný hiç aklýma gelmemiþti.
Arkandan çýðlýklar atýp gitme baba, gitme, ne olur beni býrakma,
Dediðim o aný ve çýðlýklarým hâlâ kulaklarýmý týrmalýyor.
Biliyormusun o günden beri, kalbimde ara ara acýlar hissediyorum.
O acý hiç dinmedi baba !
Þimdi kapýnýn önünde oturup kimi bekleyeceðim ?
Ya çikolatamý cebinden kim bana çýkarýp verecek?
Eþik soðuk ama evimizde soðuk baba.
Senin olmadýðýn heryer soðuk baba.
Bunlarý sana anlatýyorum ya...
Duyuyormusun beni baba !
Topraðýn altýnda olduðunu biliyorum ama,
Aklým ermiyor ki...
Topraðýn altý karanlýk deðil mi baba?
Orada cennete giden yola ýþýk yok, nasýl gidiliyor acaba ?
Bayramlarda elini öperdim,
Bana sarýlýrdýn uzun uzun...
Sanki, bayramlar kucaðýnda anlam kazanýrdý biliyormusun.
Þimdi , bayramlar renksiz ve anlamsýz.
Bayram sabahý kalktýk geldik...
Ýlk ziyaretimiz sen oldun.
Elini ver öpeyim baba!
ADALETÝN SESÝ
24 -6-2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.