Ne zaman kafamý koysam yastýða Ya da en çaresiz tükenmiþ anlarda Bir çýðlýk yükseliyor beynimin içinde Sanki bir çocuk belki de bir kadýn Dehþet içinde haykýrýyor aniden Yüreðimde bir sýzý... Bu vicdanýmýn bu ruhumun sesi! Neleri kabul etmiþsem ve yaþýyorsam Hepsine bir baþkaldýrý bu çýðlýk! Yaþýyorum inanmadýðým her þeyi Ýnanamýyorum yaþadýklarýma... Artýk bir hayaletim Yürüyen bir cenaze ya da
Hissetmiyorum artýk acýlarý Ve mutluluklarý gerçekten Bazen gülümsüyorum öylece Bazen donup kalýyorum... Kýrýyorum en nazik kalpleri Masum gönülleri... Hýr gür içinde her gün Bir telaþ hep tedirgin ve nefret Kendimden kaçýþ... Biliyorum ki baþbaþa kalýrsam Ben,kýnanmýþ bir son olacak kendime Ardýmdan gülüp eðlenecekler En rezil en adi halleriyle...
Sosyal Medyada Paylaşın:
boz sahin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.