Hiç bilmedim Ýstanbulu Kokusunu duymadým hiç Sihirli ellerin yazdýðý kalemlerden Ýstanbulu okumadým hiç. Önce seni tanýdým... Ýstanbul kokuyordun... Kollarýn istanbul sariyordu Ve gözlerin sevgili, Ýstanbuldu... Sen istanbul oluyordun... bana geldiðinde. Bir kez, rüyaydý, belkide düþ... Belkide bir çagrý týnlamasý... Loþ sokaklarýnda adýmladým istanbulu Bir kalabalýkla elimi býrakýp gidiþin vardý Kalakaldým öylece sokak lambasý altýnda Arnavut kaldýrýmlýydý Kýþtý, soguktu, ýslaktý caddeler Tek ben ve tek gece vardý Ýstanbulda Gözlerini bana dikmiþ bakmaktaydý bir kurt dar sokakda Birbirine takýldý yüreklerimiz Benimle gel der gibi sessiz Yoldaþ olduk ýssýzda... Artýk eminim... beni bekleyen... Bana ait... Bir kurt var istanbulda. NOGAYTÜRK
Sosyal Medyada Paylaşın:
NÖKER Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.