Ben kendi içime dökülüyorum

Denizlere küsmüþ nehirler gibi
Ben kendi içime dökülüyorum
Ruhum paramparça dikiþ tutmuyor
Fýrtýnada kaldým sökülüyorum

Umut kuþu göklere uçar diye
Yüzüm çiçeklenir de açar diye
Bir ihtimal kederlerim geçer diye
Her dem hayaline sokuluyorum

Dikenleri batarmýþ kýzýlca güle
Feryadým olsa da getirmem dile
Daðlarý denizleri aþsam bile
Ayrýlýk aðýna takýlýyorum
Sosyal Medyada Paylaşın: