O Gürgen Ağacıydı Sen Defne Fidanı
Baþkadýr dünyasý, benzemez buraya…
kar yaðar soðuk olur
buz olur don olur
kýþlar çetindir orada
yaþamak zor olur
Dallarý eðri büðrüydü. Gövdesi yanýk yýrtýk, yaþlý alnýnda derin çizgiler…
kuþlar yoktu çýplak kalmýþ dallarýnda
börtü böcek yuvalanýrdý çatlamýþ kabuklarýnda
çorapsýz ayaklarý üþürdü
acý rüzgârlar ýslýk çalardý kurumuþ dallarýnda
o gürgen aðacýydý zorlu yamaçlarda
Acýmasýzca kavururken ayaz, çatlayýp kanardý kabuklarý. Yaralarý sýzlardý. Sýkardý diþlerini o zaman; dikleþir, direnirdi. Bilirdi ki, döngü ayný döngü; kýþ nasýlsa bitecek, yaz gene gelecek…
Sonunda kýþ biterdi…
bahar gelip güneþ çýkýnca
yayýlýp doyasýya ýsýnýnca
kan yürürdü canýna
yaralar kabuk baðlardý o zaman
çatlaklar kapanýr
dallarý yapraklanýrdý
çimenler çorap olunca ayaklarýna
dað yamaçlarýna yaslanýrdý
Yazlarý sýcaktý yamaçlarýn…
Çimenler susuzluktan kuruduðunda ayaklarý çýplak kalýrdý yeniden. Sarý sýcaklarda yapraklarý sararýp kururlardý. Kuþlar uçup kaçardý kuru dallarýndan. Saman gibi olmuþ teni, çukurlarýna kaçmýþ gözleri, elleri çatlayýp kanar, alnýnda derin çizgiler oluþurdu yeniden. Göz pýnarlarýnda karasinekler, kýrýþ buruþ derisinde böcekler; benzi sararýp solardý…
Baþkadýr dünyan, benzemez oraya...
narindi bedenin, ruhun ince
ellerin yumuþacýktý, yüreðin serçe
yeþil filizlerin
pembe çiçeklerin
dalýnda bülbüller
sen defne fidanýydýn çay boyunda
yaþamýn hoþtu kendi yurdunda
Daðlarýn kuytusundaydýn kýþlarý. Acý rüzgârlar deðmiyordu sana. Üþümüyordun. Kar yaðmýyordu yapraklarýna.
Yazlarý ormanýn gölgesindeydin. Güneþ geçmiyordu baþýna. Yanýp kavrulmuyordun. Dere þýrýl þýrýl akýyordu; su sýçrýyordu ayaklarýna.
Yaþýyordun orada…
o gürgen aðacýydý dað yamaçlarýnda
sen defne fidanýydýn su boyunda
nasýlsa gördün onu
ama son baharýnda
Ýçin cýz etti o zaman. Bir hoþ oldun. Neydi bu, bilemedin ama onu müthiþ istedin. “Buydu” dedin. “Aradýðým buydu iþte! Bak, kaným kaynadý. Bak, caným canlandý. Sevgi doldu yüreðime. Melekler gösterdi de sonunda buldum.” dedin.
elini tutmak istedi ellerin
gözlerinde kaybolmak istedi gözlerin
aþk bu olsa, dedin
bir varabilseydin yanýna
sarýlsaydýn boynuna
yanaðýn yanaðýna deðseydi
kokusu tenine sinseydi
dudaðýndan öpebilseydin bir
oracýkta ölseydin
Ýçinde fýrtýnalar kopuyordu. Yüreðin güm güm ediyordu. Gönlün delice istiyordu…
o gürgen aðacýydý dað yamacýnda
sen defne fidaný az aþaðýda
gördün onu orada
el ettin, görmedi
ses ettin, iþitmedi
kalkýp gittin yakýnýna
boynuna sarýlacaktýn
öylece kalacaktýn
sevdiðini söyleyecektin ama
dinlemedi
Hüzünlendin sonra. Ýçin daðlandý, kalbin yaralandý. Kolun, kanadýn kýrýlmýþtý. Döndün gene çay boyuna. Çay kurumuþtu nedense, akmýyordu. Kuþlar susmuþ, ötmüyordu. Ilýk deðildi rüzgârlar, sert esiyordu. Üþüyordun yaz baharda…
alýn yazýna aðladýn
aðladýn aðladýn susmadýn
gözpýnarlarýn kurudu
karalarý baðladýn
Sen defne fidanýydýn. Çayýr çimende yaþardýn. Narindin, inceydin, çiçekliydin. Taç olmak isterdin.
O gürgen aðacýydý, sert imajlý. Senin ellerin yumuþak, onun ki nasýrlý. Gözlerin gülerdi senin, o yorgun bakýþlý…
Yamacýna gidecektin. Seviyorum diyecektin. Demek geciktin…
el ettin, gördü seni
ses ettin, duydu seni
sanma yüreði nasýrlý
sevdasý gizli saklý
içine gömdü seni
Aðustos/2010 Lüleburgaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.