/ Biz insanlar, mutluluðun pembesini görür gibi olmuþtuk bir zamanlar.Sonrasýnda, acýlarýn bin bir rengini gördük yaþam gerçeklerimizde.Ayný kader yolunun yolcularýyýz biz. Muhtemelen de oradan tanýrýz birbirimizi ... /
bir arayýþýn sýzýsýdýr aslýnda
var olduðuna inandýðýn gerçeklerin
sendelemelerinde yaþanan
savrulmuþ algýlar
öðretilmiþ duygular
düþünce kalýplarý
sanki seni tanýyorum ben ama,
sen deðilsin bu karþýmdaki üzgünüm
sen de elbet üzgünsün biliyorum
zaten oradan tanýþmýyor muyuz ? !
kim biçimlendirmiþti seni
yanýtlarýný bulduðun sorularýný
kimlere sormuþtun bir zamanlar
doðrularý kim söyleyebilirdi ah
önce kendisinin bilebilmesi gerekirken
öyleyse neydi ki bütün bunlar
bu sendelemelerin aslý neydi
ben anlarým seni üzülme
öðrendiðim neredeyse her þey yalan idi benim
gerçekte yanýtýný bulamadýðým sorularýmla
koca bir yalaný büyüttüðüm yýllar
bilinmezliðin kuyularýna düþmüþlüklerimi
görmezlikten gelmiþ gözlerde aradým bir çok þeyi
“ kimim ben ?! “ demiþimdir olur olmadýk zamanlarda
“ neden buradayým ?! “
“ burasý neresi gerçekte ?! “
ve ne iþim var kýsacasý
“ anlamý nedir varlýðýmýn ?! “
ooof ki ne of !
saymakla da
yazmakla da bitmez nice deli sorular idi hepsi
sonunda çaresizliklerimiz var iþte
sen ve ben buradan tanýþýyoruz
bir yerlerden gözüm ýsýrýyordu seni
“ hah buldum ! “ dedim sonra
– çaresizliklerimizden elbet –
“ e daha daha nasýlsýn bakalým “
“ yaramýþ çaresizlikler “ diyeceðim ama
sen inanma yine de
hiç birimize yaramadý aslýnda üzgünüm
sen de elbet üzgünsün biliyorum
zaten oradan tanýþmýyor muyuz ? !
bize söylenenler gerçek olsaydý
güzellikleri yakalardýk belki seninle
eee
iki yalan bir doðru etmezdi
etmedi de görüyorsun
kelimelere aldandýk belki de biz
anlamlar yüklediðimizde
öylesi olur zannettiðimizde yanýlmýþtýk belki
inanç kalýplarýmýzdan tut
iman anlayýþýmýza kadar
“ inandým iman ettim ! “ dedik çokça sen de biliyorsun
gerçekte ne inanmýþlýk
ne de iman etmiþlik vardý üzgünüm
sen de üzgünsün biliyorum
zaten oradan tanýþmýyor muyuz ? !
doðruluk
dürüstlük
helal ekmeðin peþinde haramlardan kaçýnmak
vardý kabullerimizde
inanmýþ iman etmiþtik de
oysa ;
rüþvet
suistimal
sahtekarlýklar
ve
türlü yalanlarla kandýrýldýk sen ve ben üzgünüm
i mgesiz þiirler yazan birisiyim ben
baktýðým her yerde mutsuz insan sendelemeleri
kelimelerde kalmýþ
sözde kalmýþ kelimelerden müteþekkil
deðerlerin deðersizlikleri
uçaný kaçaný aldatmaya azmetmiþ siyaset bezirganlarý
yanlýþlar
yanlýþlar
peki bunca yanlýþýn arasýnda
doðrular nerde kaldý söyler misin
bunca sayýsýz yanlýþlar
az sayýda doðrularý da aldý götürdü bence üzgünüm
sen de üzgünsün biliyorum
zaten oradan tanýþmýyor muyuz ? !
öyle büyük ahlaksýzlýklara maruz býrakýldýk ki
sen ve ben
ne aþktan vefa görebilirdik
ne de sevdalardan
çürümüþtü insanlýk deðerleri üzgünüm
" biliyorum ! " diyeceksin þimdi !
olsun ben son kez yine de yazacaðým ,
sen de üzgünsün biliyorum
zaten oradan tanýþmýyor muyuz ? !
...
...
Mert Yiðitcan
20 ekim 2019 / istanbul