Kayboluyor yüreğim

Çürümenin eþiðinde yüreðim þimdi
Düðümleri hat safhada yine boðazýmýn
Aðlayabilecek bir köþem bile kalmadý gibi
Ölümün döþeðinde þimdi bir izbe kalbim

Gitmelerin isteðiyle boðuluyorum hergün
Ayaklarým istasyonda trenler beni çaðýrmakta þimdi
Bir baþka kimsesizin çýðlýðýyla yankýlanýyor ortalýk
Trenlerim kucak açýyor bana çalarak sirenlerini

Ýstasyonun öksüzleri yanaþýyor sonralarý yanýma
Kanatlarýný çýrparak yiyecek istiyor her biri
Son simidimi paylaþýyorum onlarla
Kapýverip uçuþuyorlar bir hýþýmla yanýbaþýmdan

Rüzgar savuruyor hayata küsmüþ yapraklarýný
Saçlarýma karýþýyor geliþigüzel toz toprak
Çizemediðim yolumu çiziyor oluyor esmesiyle
Bir hayali kentin kasvetinde kayboluyor yüreðim

Þiir -Edibe Toðaç





Sosyal Medyada Paylaşın: