Beş Bölümlü Aydınlık

1.
Avuçlarýnda bulmuþtum bu þehri unutulan sisleriyle
Sense býrakmýþtýn bana ellerini, emanet edercesine
Ve teþekkür edercesine
Göz bebeklerime
Sonra anlamýþtýk seninle
Atlamak gereksizdi uçurumlardan
Bazen yaklaþmak bile yeterdi kýyýsýna
Ve rüzgara yâr olmaya
Yeterdi çünkü rüzgar ikimizin saçlarýna da...

2.
Alýþmýþtýk
Sol yanýmýzda oluþan bu yokluk hissinin
Bir o kadar var oluþuna
Ya da benim bu anlatýmý imkansýz duygularý
Ýmlasý bozuk bir þýmarýklýkla anlatmaya çalýþmama
Ve yazmaya korkmama
Sen varken böylesine karþýmda...

3.
Susturmamýþtýk bazý þarkýlarý
Çünkü biz’i bulmuþtuk her bir notasýnda
Ve sen gülünce
En çok da sen gülünce
Unutulmuþtum yüzünün mimiklerinde
Unutmuþlardý beni senin yüzünde...

4.
Bir þiir yazmýþtým mevsimi hep bahar
Tüm ýþýklarý yanýktý sana, yüreðim kadar
‘Her kelimesi aydýnlýk’ demiþtim
Sen ayný þiire özne oluþumuzun altýný çizmiþtin
Bense üstünü, seni anlatmayan tüm þiirlerin...

5.
Yýllar önce avuçlarýnda bir þehre saklamýþtýn rüzgarý
Ýkimizin saçlarýna da yetmiþti
Bir þiir yazmýþtým sana, mevsimi deðiþmedi
Bir þiir
Hiç eskimedi...






Sosyal Medyada Paylaşın: