Kapılar

Bugünde filizlenmiþ ruhun ellerime.
Mühürlenmiþ, tütsülenmiþ ruhun baþýmý döndürüyor.
Kilitli kapýlarýn buhraný, sayýklayýn o geceyi, sayýklayýn devraný.

Islak düþlerinden uyanýyor bedenim.
Nereye açýlýyor, nereye bu devinim ?
Sana seslenirim.
Bu içinde barýndýrdýðýn soluk yaprak,
Hangi kentin kýyýlarýný gösteriyor,
Hangi kent, gölgesizliðiyle mühürleniyor.
Derinlere iniyor sokaklar, indikçe kapýlaþýyor.
Kapýlaþan pencereler tek seçenek býrakýyor...

Göklerde ki gurur rahmet gibi yaðýyor avuçlarýma.
Yüzüme vurduðum o rahmet, kaþlarýmý döküyor,bedenimi zehirliyor.
Daha da sendeleniyorum derken, bir kar damlýyor mevsimlere.
Ey þöhrete bulanmýþ beyazlýk,
Avucuma alýyorum seni, avucuma alýyorum.
Merakým titriyor.
Ben titriyor.
Zehirliyor boynumdan baþlayan þöhret.
Ayaklarýmý, çamura gömüyor.
Yapraklar düþüyor mezarýma
Bir ben soluyor, bir ben aðlýyor.
Gururun ve þöhretin kamçýsýna bulanmýþ ruhum.
Ýsmimi gösteriyor baþ ucu taþýmda
Yutkundukça boðuluyor ruhum
Yutkundukça sonum hissediliyor.
Nedir bu mevsimlerden çektiðim
Kaþlarýmý döken, bedenimi zehirleyen.

-Ömer HATÝPOÐLU

Sosyal Medyada Paylaşın: