sevme gönül

SEVME GÖNÜL

dedim ki ey gönül sevme sen onu
yakar kavurur bu ateþ yanarsýn
hüsran ile biter bu iþin sonu
acýmaz vur can evinden kanarsýn

sevmek ve sevilmek senin neyine
köz düþer açmamýþ gonca gülüne
keder veripte garip yüregine
yaþlý gözlerle yollara bakarsýn

ekersin hasreti biçersin çile
düþmeyesin haldan bilmeyen dile
girme dönüþsüz yola bile bile
tutmaz olur dizlerinde kalýrsýn

ne yapsanda bir türlü gitmez hoþa
ömrünü harcar durursun hep boþa
vurur sýrtýndan bakmaz giden yaþa
niye hayal dünyasýnda yaþarsýn

art arda gelir depremlerin sarsar
uyku tutmaz geceler efkar basar
derler gelir üst üste boyu aþar
keder elem deryasýnda yüzersin

_= dursun durukan =_
Sosyal Medyada Paylaşın: