Yağmur Yüreklim

Günbatýmýna karþý
çayýmý yudumlarken,
Yere deðen yaðmur
damlacýklarýyla
ýslandý ruhum,
Huzur, gitgide
iþlenirken yüreðime,
Rüzgar, içte biriken
nefreti esip savuruyordu
uçsuz bucaksýz
kuytulara..
Ve Þairin þiirine
konu olmuþken gözlerin
kýrýk kalemime,
Dallarým çaresizce
býrakýyordu umutlarýný
sonbahara sevinircesine,
Solarken güllerim
aþk bahçesinde,
Yalnýzlýk, sýrdaþým
oluyordu gözyaþýnýn
dinmediði o efkar
dolu gecelerimde..
Ey hüznün asilliðine
sadýk kalan
Yaðmur yüreklim!
Yaralar kanatmasýn
bendeki seni,
Elbet güneþ
saçacaktýr ýþýðýný
harap gönüllerimize...

Sosyal Medyada Paylaşın: