Derdimi desem bilen olmuyor. Kader kalemi yazmýþ silmiyor. Nasýl bir çileyse günüm dolmuyor. Hekim elinde kalmýþ gibiyim.
Giyindim urbayý yar yolunda. Kimsem kalmadý saðýmda solumda. Eller gibi yar kolumda Mecnuna dönmüþ kullar gibiyim.
Andýkça ateþ köz olur baðrým. Kurudu gazele döndü baðým. Eller pýnar oldu coþkun bir dere. Suyu çekilmiþ çaðlayan gibiyim.
Gündüzüm umut geceler çile. Hiçbir ilaç hekim olmuyor çare. Aðlasam çýðýrsam boþa nafile. Aklýný yitirmiþ derviþ gibiyim.
Garip Þenol’um aþka esir olmuþum. Genç yaþýmda sararýp solmuþum. Bir hayýrsýza köle kul olmuþum. Ömrü zindanda mahkum gibiyim
Sosyal Medyada Paylaşın:
KÖKSAL-40 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.