özledim önce bizi yalnýzlýða terkeden kaybedilmiþ sevgilileri ellerinde acýný derin izleri yüreði hudutlarý henüz çizilmemiþ bir coðrafya kadar geniþ buðulu sesi yalnýz ve sessiz gecelerimin konuðu anamý özledim...
özledim ana herkes uykudayken güneþin doðuþunu seyretmeyi yeni doðumlar bekleyen o sancýlýgünleri penceremin kenarýnda ki asmalara su vermeyi yusufçuk kuþumun o buðulu naðmelerini o maharetli ellerinle yaptýðýn keteleri çörekleri hepsini özledim anne.
kavgalarý özledim anlamsýzca da olsa kýrgýnlýklarý özledim ’anlam’ý farkettiren anlamsýzlýklarý özledim ana þimdi senin yüreðin týpýþ týpýþ biliyorum ben burada hasretekiyorum düþler kuruyorum geçmiþle ilintili geleceðe iliþkin ve bekliyorum sessizce ....
Sosyal Medyada Paylaşın:
sefa yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.