Çöl gibiydi gözleri ucu bucaðý olmayan bir çöl gibi,suya hasret... yaðmur oldum yaðdým gözlerine, gönlüne... oysaki ne fýrtýnalar kopmuþtur,yüreðinde,gözlerinde.. þikayetçi deðildi, rahmet gözüyle bakýyordu yüreðine yaðan yaðmur’a..
Yaðmurdum. Yaðmur olmuþtum. Çöle benzeyen gözlerine yaðmalýydým daha çok yaðdým,durmadan,dinmeden.. Yeter mi? Ne zamana kadar yaðarým bilmeden.. Nereye kadar? o kanana kadar? Ben dinene kadar? Kýyamet kopana kadar? Belki de sebeplere sebep olan durmasýný isteyinceye kadar.. Ne çöl vazgeçecek, ne yaðmur!
Ta kii kader görülene kadar... Sosyal Medyada Paylaşın:
uytns Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.