EFENDİM☆

Âlemlere sultansýn ruhlara ab ý hayat
Efendim sensiz kaldýk yokluðun ne yamandýr
Sensizlik diyârýnda sus pus olmuþ kâinat
Öyle muhtacýz sana vakit âhir zamandýr

Biz senin gül devrini göremedik sevgili
Hayatýný dinledik yýllarca dilden dile
Ömrümüzü yoluna seremedik sevgili
Nolur affeyle bizi býrakma yaban ele

Ashabýn huzurunda tam bir edep timsali
Kimisi saygýsýndan aðzýnda taþ tutardý
Baþlarýnda bir kuþ var uçacakmýþ misâli
Vahyin soluklarýnda nefesleri tutardý

Hane i saadette þefkatli bir baba
Eþlerinin yanýnda âþýk olunan bir eþ
Böylesine bir eþi görmemiþti bu dünya
Bir aile reisi tam da meleklere eþ

Çocuklara þefkatin o kadar fazlaydý ki
Kýz çocuklarý týpký gözünde nur deryasý
Hepsi de huzurunda öyle bir nazlýydý ki
O küçük gönüllerde vardý Rasul sevdasý

Deve seni görünce gözünden yaþ süzüldü
Belli ki sahibini þikayet ediyordu
O þefkâtli yüreðin o an ne çok üzüldü
Merhamet pýnarýnda dertler hep bitiyordu

Üç þey sevdirilmiþti güzel koku ve namaz
Kadýn da deðerliydi azizdi nazarýnda
Topraða gömülürken aðlarken avaz avaz
Þeref buldu Efendim sav bu dünya pazarýnda

Çokça namaz kýlmaktan topuklarýn þiþerdi
Namazla kavuþurdun O Rahmanürrahime
Ýçinden gelen sese lâin þeytan þaþardý
Ulaþýrdýn böylece sýrat ý müstakime

Sevdalý gönüllerde hasretin hiç bitmiyor
Ümmetin senin için gözyaþlarý döküyor
Efendim, anlatmaya kelimeler yetmiyor
Acziyetim her daim þu boynumu büküyor

Sosyal Medyada Paylaşın: