Onca zamanýn vebali boynumda Hançer misali hep saplý duruyordu Sessiz sedasýz kendimden uzak Sýcaðý olmayan gecelerde üþüyordum Sensiz ey yar ...
Çok uzak bir þehirde hüzün çökmüþtü Sensiz sevdasýz açýlar düþmüþtü baþýma Denizlerin o tuzlu hali karýþtý göz yaþýma Senden uzak acýlar yanaþmýþtý yamacýma Sensiz ey yar ..
Kayýp etmiþtim kendimi sisli bir kasabada Dertten acýdan baþka kimse yoktu yanýmda Oysa sesin vardý hep melodi gibi kulaðýmda Huzur bulacakmýyým bir baþýma mezarýmda Sensiz ey yar ...
Öleceðim bir gün elbet uzak kalacaðým sana Hakkýndýr senin hesap vermem gerek sana Sessiz sedasýz kaçýþým hak ver sen de bana Ölsem caným kurbandýr bir sana,,, gidiyorum Sensiz ey yar ...
MEHMET EMÝN DAÐ 12 10 2019 /// sevgilerin þairi
Sosyal Medyada Paylaşın:
kosarli 47 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.