Deniz gibiydi insan. Hani bir anlatsam; Mevsim hüzün ya ! Ondan böyle, daha da derinliðim. Ondan böyle nem kapýþým, her þeyden. Uzun bir kýþ; Bizi bekleyen... Ve gecelerinde, takýp týrnaðýma diþimi, satýrlara koþacaðým biliyorum. Hayal benim ya ! Beklesin azrail son þiirime kadar. Ölüm deðilmiydi ki, sensiz yýllar ! Ölüm deðilmiydi bu kapkarasevda? Ölüm deðilmiydi kabulleniþim, her aný ! Taþ olmuþum kime ne? Bir aðýt, bir yaðmur sicim gibi, gökten inen. Suskunluðum koca bir düðüm, çözülemeyen. Yine geceme sarýldý yüreðim. Sonsuz düþlerin, kýyýsýna süzüldüm tek baþýma. Çayým daha da demli. kalemim batmýþ kana. Bilmem ki ’Aþk’ Seni nasýl söylemeli. Ciðerim yana yana?
--- Nigâr Güler. 09.10.2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nigar Güler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.