KARLAR YAĞDI HAYALLERİME

Neden çöktü bu karabasanlar dünyama,
Bir asýr ötede kaldý çocuk gülüþlerim.
Bir Leyla’ya döndüm kýzgýn çöllerde,
Mecnun bana yar mý ?..
Nereden bileyim.

Bu dünya gerçek mi, ben mi yalaným,
Anlatamam sorma anlatamam,
Tek gerçek olan sana aþkýmý.
Pembe bir Eylül akþamý,
Gözlerimden ayrýlýklar döküldü,
Söküp atamadým içimden seni.

Oysa ne hayallerim vardý çocuklar gibi,
Þimdi yalnýzlýðýmý söylüyor akþamlar.
Anýlarým geçiyor bir bir düþüncelerimden
Seni anlatýyorum Bahara yaza...
Ellerimde kalemim tükendi sana yazmaktan
Gece karanlýktý korkulu...yalnýz düþlerim,
Seni anlatamadým,düþüncelerime karlar düþmüþtü.

Buz tuttu gözlerim,dondu yaþlarým,
Aþýlmasý güç karlý daðlar girdi araya,
En koyu yalnýzlýklarý yaþattý...
Bana sensiz akþamlarým.
Gecenin korkulu karanlýklarýnda ,
Seni arar aðlayan yüreðim.
Vazgeçilmez bir tutkusun içimde,
Yetti birtanem ayrýlýklar...
Gelsen ne olur !

Aygün Deniz 08.10.2019


Sosyal Medyada Paylaşın: