Kendine dökülen nehir

Ne aydýn sokaðým var ne meydaným
Karanlýklar içmiþ bir þehir oldum
Ruhuma çarpa çarpa aktým da ben
Kendime dökülen bir nehir oldum

Mutluluk kuþu bilmem uykuda mý
Dertlerin türlüsü sardý yakamý
Hüznün elleriyle tuttum akþamý
Kendini çoðaltan bir kahýr oldum
Sosyal Medyada Paylaşın: