YAŞAYAN VAR MI

Deðiþik bir his düþtü kalbime,
Hayatýn içinde erirken ömrüm.
Bir buz misali zaman avuçlarýmda,
Anlarým gidiyor,farketmiyorum.

Neyi takip ediyor,neyi izliyor,
Bir selin ortasýnda, sürüklenen ben.
Diyorum ki bu tuhaf halde ne böyle,
Yaþýyor gibiyim,ama hissetmiyorum.

Uyuþturmuþ bizi bu asýr,
Kâh film,kâh dizi, internet zati.
Bu çöplüðe düþen kurtulmuþ mu,
Yoksa bataklýða batmýþ mý bilmem.

Nerede hani o düþünürler,
Nerede o ünlü þairler.
Ünlü olan ne varsa içi boþalmýþ,
Bedenler var ama ruhlar tutsakmýþ.

Kiminin para,kiminin tutkularý,
Nefis ele almýþ, bütün ipleri.
O oynatýr,bizde oynarýz,
Sanki kukla gibi, içi boþ oyuncaklarýz.

Günler, günleri kovalarken,
Kendimedir sitemim,önce kendime.
Nedir bu gidiþ,bu sürümceme,
Nedir cevabý iþte bir bilmece.

Gayesi bu deðil hayatýn,
Yemek, içmek ve gezmek.
Ruh mutlu olmuyor,bak sonuç iþte,
Aðlayan bir ben kalýyor,son sahnede.

Bir tek tesellim sensin Rabbim,
Bu dünya çölü sessizliðinde.
En iyi sen anlarsýn kalbimdekini,
Bazen sözlere dökmesem bile.







Sosyal Medyada Paylaşın: