Atýfet, kurtuluþum, ýzdýrap çevresinden, Býkmýþ usanmýþ gönlüm, yalanýn çehresinden. Döne dursun þu dünyam, mihverindeki benim. Benim, benim dediðim, sessizlikteki benim. Yukardan gelir seda, kutludur bütün emir. Sýðýndýðým yer benlik, gölgedir, onu kemir. Bastýðým taþ ateþten, kor alevden döþeli, Beynime gizlenemem, dünyasý üç köþeli. Düþünmem gerek benim. Hayatýmdaki asýl Gayemi bilmeliyim, kutlu emirdir asýl. Dünyada yaþanýlan, sýradandýr ve sefil. Her þey bana yabancý. Olamaz bana kefil. Membaa uzaktayým, yakýn olandýr mezar, Þefkate muhtaç ruhum, dikenlerle gün kazar. Nerdesin sevdam benim? Ben senden çok uzakta Her an yanýmdayken sen, mesafe uzamakta. Emre sadýk kalmýþým, gün be gün o kutlu zat, Bilmem yardým eder mi, günah arttýkça kat kat. Günahtýr þah damarým, dünyam ise daracýk Bir sevdaya haps olmuþ, ruhum fezaya açýk. Sevdamdýr bir atýfet, kökleri derindedir. Taþlarý saðlam yerde, temeli yerindedir.
Þahin HANELÇÝ 16.08.2006 ELAZIÐ
Fotoðraf Þahin Hanelçi’ye aittir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şahin Hanelçi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.