Gururuna yenik düþenlerin adýydýn sen Dilba Haným! Kalbim beynime hükmederken, Ve ruhumu esir almýþken bedenin, Bakýþlarýn bir hançer gibi saplanýyordu içime, Týpký ani bir travma sonucu heba edilen ömür misali... Mutluluktan kaçýp, yalnýzlýða sýðýnanlarýn adýydýn sen Dilba Haným! Ardýndan umutlarýný býrakýp, kapýlarýný yaralarýný taze tutan hüzne açarken, Tozlanmýþ raflarda mýsralara dökülen yaþlarýný buldun, Oysa sol yanýnda hep bir eksiklik vardý, Ve hiçbir þiir dolduramýyordu yüreðindeki boþluðu, Çünkü gitgide tüketiyordun gözlerine harcanan o eþsiz sözcükleri...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emin Herki Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.