KISA ÖMÜR

Esin rüzgârlar esin, tozlarým savrulsun,
Ben bu dünyadan, dünya da benden kurtulsun,
Seven dört sadýk dost, cenazemde bulunsun,
Sevinenlere ayrýlýðým bayram olsun.

Þu kýsacýk ömrümde, kimler doðru baktý,
Beni düþmanlar deðil, dostun narý yaktý,
Elimi tutmadý, ayaða çelme taktý,
Kime kalmýþ dünya, Karun kazýk mý çaktý?

Nasip olursa, daracýk odalý toprak,
Izdýrabý haber verir, uçan bir yaprak,
Duymak için kulak ver, ona yaslanarak,
Cevap verilir, perdeler aralanarak.

Titrersin, kýpýrdamaya mecal kalmaz,
Defteri boþ gelen orda rahat yatamaz,
Altýna minder, döþek, halý seren olmaz,
Riyakâr evlatlar yanýna hiç uðramaz.

Ne ihtiyaçsa onu hazýrla torbana,
Bir çaresi varsa söyle, ne olur bana,
Tek Yasin okuyan olur mu garibana,
Ömür belli, orda yýllar ardý ardýna.

Beþ kuruþla hepimiz olduk bir küheylan,
Allah’ý unuttuk, döneriz dilde yalan,
El, ayak olacak, doðru þahitlik yapan,
Kurtulur oraya, hazýrlýkta bulunan.

18/02/2002



Sosyal Medyada Paylaşın: