Özlem ve anýlarla dolu eylülün hüznünü yaþarken harabe yüreðim, Dudaklarýndan çýkacak bir tatlý söze nasýl da ruhunu teslim ediyordu, Ve süzülürken yaþlarým topraðýn huzur saçan kokusuna, Umut,acýlarýný kabullenip gamzenin çukurundaki tebessüme kabuk baðlýyordu, Avazýnýn çýktýðý kadar haykýrýrken içi yaralarla dolu sokaðýndan, Gurur,köþe baþýnda sýrýtýp bizi uçuruma sürüklüyordu, Bir Þair misali nakýþ nakýþ iþlerken gözlerini daðýnýk mýsralarýma, Kalemim gitgide son cümlelerini tüketiyordu, Ve çalarken en güzel aþk þarkýmýz ayrýlýk çeþmesinde, Yalnýzlýk,çaresizliðine yenik düþmemem için beni sýmsýký sarýyordu, Ama ne çare Dilba Haným! Solan bir gülün kokusunda gülüþünü ararken, Sonbahar,tüm güzelliðiyle sol yanýma bereketini yaðdýrýyordu..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emin Herki Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.