ABLAMA

ABLAMA

Sen gittikten sonra, Bir anda boþlukta buldum kendimi. Ne yapacaðýmý bilemedim ilk günler. Yarý uyanýk uykularýmdaydýn hep abla; Sabahlara kadar þiirler yazmak istedim sana, Ama yazamadým bir türlü; Sanki mürekkebi kurumuþtu elimdeki kalemin, Hepsi de kaybolmuþtu belleðimdeki sözcüklerin. Ne yazýk ki gitmiþti ilham perilerim, Gelsinler diye bekledim… Bekledim…

Ýkimiz beraber büyüdük aslýnda Ben dördümdeyken sen sekizinde Bazen kucaðýna aldýn beni Bazen sýrtýnda taþýdýn Ben ne istiyorsam onu yaptýn Alýç aðacýna çýktýn Ben seviyorum diye alýç topladýn Eline ayaðýna batan dikenlere bile aldýrmazdýn Sen ne kadar fedakardýn abla

Beþiðimi salladýn Dizlerinin üstünde uyuttun
Gece yarýlarýna kadar bana Dede Korkut masallarý anlatýrdýn Okula bile gitmemiþtin Ama bana ders çalýþtýrýrdýn Eliþleri ödevimi benimle yapardýn. Yýl sonu sergisine koyduðum küpü, piramidi, dünyayý Yaðlý çamurdan seninle birlikte yapmýþ ve boyamýþtýk Sen ne kadar akýllý ve becerikliydin abla
Seninle ben hem abla-kardeþ hem de sýrdaþtýk Aramýzda herkesten saklý planlar yapar kimseyle paylaþmazdýk

Bana dostluk ve arkadaþlýðý sen öðretmiþtin abla Kendime güvenmeyi ve sýr saklamayý da Beni çok severdin, çok da þýmartýrdýn Bir dediðimi iki etmezdin. Okula giderken harçlýk koyardýn cebime Elma þekeri alýrým ya da su muhallebisi yerim diye
Lades tutuþurduk seninle Az sonra beni yenerdin Bana yenile yenile, yenmeyi de öðretmiþtin.

Kangal’daydýk: Bir gün bahse tutuþmuþtuk seninle “Ben seni suya götürür susuz getiririm” demiþtin. Kendime çok güveniyordum Bunu kabullenemedim bir türlü; Aðýrýma gitmiþti, Ýddiaya girdik.
Küçük bir bakracým vardý benim, oyuncaðým gibi. Onunla su taþýmak hoþuma giderdi. Aldým elime, çýktýk yola.. Birazdan “Nokta Pýnarý”ndaydýk

Aðzýna kadar suyla doldurdum bakracý, Kulpundan sýkýca tutmuþ, kývançla yürüyordum Ýçimden de “Ýþte kazandým” diyordum. Çok mutluydum. Gururlanmýþtým. Kapýmýzýn önüne gelince bakracý gösterip: “Tamam mý” dedim
“Hayýr !.. “ diye baþýný salladýn, sonra da ekledin; “Bakracý Nokta Pýnarý’ndan doldurduðunun ispatý gerek” Ben þaþkýnlýða uðramýþtým, Sen ise býyýk altýndan gülmekteydin.

“Haydi dönelim þimdi, bir tanýk bulalým” “Bakracý doldurduðunu görsün” dedin.
Vardýk pýnara, kendi ellerimle döktüm suyu çeþmenin yalaðýna, Yeniden doldurmak için uzanýyordum ki; “Dur” dedin ve arkasýndan ekledin; “Ýddiamýz burada bitti”. Sonra da; “Birimiz kazanacak, birimiz kaybedecektik” “Seni suya götürdüm, susuz getirdim” “Ben kazandým, sen kaybettin, haydi bakracýný doldur da dönelim” dedin

Ben dört yaþýmdaydým o gün, den de sekizi bitirmiþtin. O gün bana çok büyük hayat dersleri vermiþtin. Senden öðrendiklerim ve unutmadýklarým: “Ben her þeyi bilirim” demeyeceksin. “Hiç kimseyle boþu boþuna iddiaya girmeyeceksin” “Senden daha akýllýlar olabileceðini bileceksin” Terazinin “Kazanmak ve kaybetmek“ gibi Ýki kefesi olduðunu kabulleneceksin. Bunlarý yapabilirsen eðer; “Kaybetsen de yenik düþmezsin” O kadar zeki idin ki abla, Bütün bunlarý bana daha o yaþýmda öðretmiþtin.

Yaþam boyu hiç kýrmadýk birbirimizi En üst düzeyde paylaþtýk sevgimizi Beni kollarýnla deðil kalbinle sarardýn ve öperdin Dudaklarýnla deðil ruhunla dualar ederdin Ablam olduðun kadar da annem gibiydin Öyle bir belleðin vardý ki, unuttuðum þeyleri hep sana sorardým Sanki akýl defterimdin benim
Artýk yoksun, Beni yalnýz býrakýp da gittin abla

Tam bir Cumhuriyet kadýnýydýn; Atatürk’e ve ilkelerine baðlýydýn Ýbadetlerini eksiksiz yapardýn Laikliðe inanmýþ bir dindar, gerçek bir Müslüman’dýn Zengin deðildin ama cömerttin Gönlü zengin biriydin. Her zaman açýktý kapýn TGB’ li gençlere, Onlara büyük þefkat gösterir, severdin abla Onlar da “Makbule Ana” diye toplanýrlardý etrafýnda

Hiç boþ durmadýn týpký bir arý gibi çalýþtýn Eline geçen azýcýk emekli maaþýný yüne verdin Gece gündüz demedin, yorgunluk nedir bilmedin O güzel yüreðinin sesini dinledin Elinden düþmedi hiç þiþler ve týðlar Çocuklar için kazak, pantolon baþlýk, eldivenler ördün Çocuk Esirgeme Kurumu, Mehmetçik Vakfý’na Lösemili Çocuklar Vakfý’na gönderdin Yoksul, öksüz, hasta, boynu bükük çocuklarý sevindirdin

Ne kadar mutlu olmuþtuk son görüþtüðümüzde Hiç ayrýlmadan gün boyu yanýnda oturduk eþimle Geçmiþi andýk, sohbetler ettik, Eylül’ü sevdik O gün doyamadan ayrýldýk birbirimize Nedendir bilmiyorum Ayrýlýrken helalleþmeyi de ihmal etmedik Bir kere daha, bir kere daha sarýldýk birbirimize, sýcaklýkla Beni öptün, öptün, öptün doyasýya Þimdiye kadar hiç böyle ayrýlmamýþtýk abla. Meðer o gün biz vedalaþmýþýz seninle…

Giderken tüm mirasýný bana býraktýn Büyük emeklerle yetiþtirdiðin Hepsi birbirinden deðerli yedi fidaný… Dallarý ve nadide çiçekleriyle benim için çok deðerli onlar Onlarla ben artýk zengin oldum abla. Sana hep birlikte söz veriyoruz Ayrýlmayacaðýz; Emanetlerini yaþatacaðýz. Sana layýk olacaðýz…

Ve son olarak diyorum ki; Hakkýný bana helal ettin ama yine de bir þeyler yapmalýyým ödeþmek için Söz veriyorum: Oraya gelince ben de seni sýrtýmda taþýyacaðým abla…

21 Eylül 2019

Sosyal Medyada Paylaşın: