hüzünlü eylül

gözleri
gözleri düþüyordu
gecenin aysýz karanlýðýna



damlalar
damlarýn içinde kýrýk resimler
aðlatýyordu ufak ufak



duygular
duygularýn için acýlar soðuk yalnýz nefesler gibi
arta kalan yokluðun açýklý feryatlarý



yaðmur
yaðmurun elleri ýslak ve endiþeli
içinde dar aðaçlarý ve çocuk gülüþleri


üþürdü
üþüdü sabah
kimsesiz bir duvar gibi trenler sessiz ulu orta yankýsýz




rüzgar
rüzgarý korkusuz ruh gibi asil bir teklik
coþku gibi derin derin bir yamaç




öksüz
öksüzdü yorgunluklarý
ayný çaresizliði gibi býtkýn durgun ve zayýf




gül
gülmekti yeni bir renkte uyanan sabah uykusu gibi
narin kýrýlgan ve tatlý





eylül
eylülün sesi üzgün kirpikleri yorgun
gözleri ise puslu yüreði zengin



Sosyal Medyada Paylaşın: