YAŞAM TACİZCİSİ DEPREM

Anlýyoruz ki, sallayýp sallayýp yerleþiyor toprak
Sarsýntýlar, gerçek veriler hoplatýrken yürekleri
Sokaklara çýkýyor insanlar, ürpererek, korkarak
Þokta herkes; artçýlar sonrasý bekleyen ne bizleri...

Açýk alanlarda bekleyiþler, telefonlar, trafik kilit
Panik üstüne panik, anlatýlarla, olasýlar çeþit çeþit
Anlamak istemez kimileri, geldi beklenen vakit
Þimþek çakýmý hýzýnda olur deprem bu kadar basit...

Bu yüz yýl içinde; Ýstanbul’u bekleyen bir büyük afet
Fay birikimleri çatlayýp açýða çýktý mý; gerisi ya kýsmet
Toprak kaynar, sular, dalgalar köpürür, baþlar kýyamet
Bilinmez kim nerede, nasýl yakalanýr bu afete, cesaret...

Yaþlanmýþ bir dünya, kýyýsý, belki ortasý, yerle bir olur
Soyundu mu zaman, deprem denen afete, canlar ölür
Enkaz altýnda mahsur kalanlar, umutla kurtulmayý bekler
Elektrik, su, kesilir, iletiler yalan yanlýþ, nafile duyurular...

Lav þelalesi gibi acý yangýnlarý, kayýplar, üzüntüler çaresiz
Ne toprak yerinde, ne mavisiyle siirleþen, öykülenen deniz
Bir kýrýk ruh, ruhi bunalým ki; bedenlerde, telafisi imkânsýz
Duy bizi ey dünya; son olsun bu deprem, sona ersin bu taciz...



Gülþen Þenderin


Sosyal Medyada Paylaşın: