Ýnsan vatanýndan ister mi hiç ayrýlmak Yokluktan, açlýktan zulümlerle kýrýlmak Bunlar nasýl yýkar bilirmisin insaný Kahpe bir kurþunla can evinden vurulmak
Birlikte yaþadýlar orada yýllarca Menfaat çatýþtý,daðýttýlar hunharca Attýlar yuvadan, çýrýlçýplak barbarca Yeter artýk bu katliam sürmesin
Unutma! çocuklar umut, çocuklar çiçek Umutlarý ölmesin, çiçekler solmasýn El ele dur diyelim artýk þu vahþete Zulümleri son bulsun, savaþlar olmasýn
Bakýn savaþ çiçekleri yine kanýyor Kosova’dan burnuma kan, barut kokuyor Benim gücüm kalmadý ,dur diyecek yok mu Bu vahþet çok büyük ,onca yürek yakýyor
Cemil YILDIZ 10.04.1999
Sosyal Medyada Paylaşın:
cemil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.