her gün o tren sesi uðulduyor kulaklarýmda ve her gün uðurluyorum seni umarak döneceðini nasýl bu kadar çoraklaþtýn saðanaðýmda anlamadým ki nemli bir yalnýzlýk gözlerimde dilimden sarhoþ kelimeler düþüyor seni düþürmeden yere göç etti ellerimden bir bir çiçekler kim bilir kimin avuçlarýna kýyamazken sana ah etmeye düþlerime sokulan papatyalarý nasýl yoldum ne günahýmýz vardý bizim seviyor derken papatya korka korka haykýrdým korkusuzca
_ s e v i y o r u m
_ s e v i y o r u m
_ s e v i y o r u m
sen de bana kazandýrdýðýn güzelliði aþký sev duyguyu sev sev kurtul korumaktan kendini benimse beni öyle ihtiyacým var ki duymaya duyur sesini içine düþtüðüm derin kuyu yalnýzlýk dudaklarýmýn kýyýsýna vuruyor hýçkýrýk ufacýk bir buse kondur kenar yanaðýma bir gün bir gün üç yüz altmýþ beþ den biri mutlaka
. . . Canan Eren 26Eylül2019 / Balýkesir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Canan EREN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.