biraz daha yürürsek düþeceðiz dibe vurana kadar mý ölmek yoksa havada kuþlarýn dans ettiði beyaz boþluklar unutturup acýsýný mý azaltýyor kaybolmanýn
bilmem daha az sancýlý bir þey söylemeli hep böyle tekrar ettikçe hafifliði yoruluyor mavi göðün sevmek istedikçe uzatýyor ölümü kalbimde tutuþan senaryolar
biriktirdiklerimi sayýyor gönlümün hovardasý bu da bitti bu da geçecek varlýðýmýzýn mutlu olmasý mümkün deðil böyle içimin boþluðu ile yarýþýrken söz yetiþtirmek mümkün deðil
gel yeniden baþlayalým desem devam ediyor zamanýn korkusu en nihayet bir sonu olmalý sonsuz evrenin gülüþüp sevinsek mi susup yerinsek mi yarýnlarýmýz için.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.