HER MEVSİM İÇİNDEYMİŞ İNSANIN

Her mevsim
içindeymiþ insanýn.
Sevilirsen yaz;
sevilmezsen kýþ.
O an geldiðinde,
baþlarmýþ masalýn...
Bir bakýþ bahar;
bir gülüþ cenneti
yaþatýrmýþ,
dertli yüreðe...
Ardýndan gelen
rüzgâr;
dönermiþ Sonbahar’da fýrtýnaya..
Ayrýlýðý anla diye !
Ýzle kuruyan yapraðýn
düþmesini dalýndan...
Bir Sonbahar’dý
mevsim;
’Geliþin.’
Bir Sonbahar yine
gidiþin...
Ayrýlýklarýn
þairiydi aslýnda adým !
Belkide bu yüzden;
’Aþk’ý
hep acýyla yaþadým...
Sararmýþ yapraklar
gibi,
olsada içimde umutlar;
Yeþerir yeniden elbet.
Gözyaþlarým,
dinmeyen yaðmurum
nasýl olsa.
’Benim’ !
bütün þiirler...
’Aþk’ýn adý ayrýlýksa.!
...
~Nigâr Güler~
Sosyal Medyada Paylaşın: