Ben bir gramafon, Sen bir eski plak. Çalan þarký sen. Sözler ise ben..
Neden dolu dolu oldu gözlerin? Ne dedim ki ne dokundu sana? Yoksa bir piþmanlýk mý? Yada kazandýðýný sandýðýn Kocaman bir hiç yaþanmýþ hayat mý?
Bir köþede küçük bir masa. Etrafýnda ise aþýklar. Yudumlanýyor badeler, Her yudumda neler yaþanýyor neler?
Tekrar tekrar çalýndý eski plak Aðlayan güzel bir kadýn. Yaklaþýp sordu delikanlý, Neden aðlýyorsun, nedir adýn?
Bir beyaz mendil verdi sildi göz yaþýný. Kadýn kekeledi söyleyemedi adýný. Bir resim koydu masaya. Yaðýz genç bir delikanlýnýn resmini. Ben buyum budur dedi benim adým. Onsun yaþadým ama hiç olmadý ki tadým. Çalan bu eski plak anlatýr hayatýmý O yüzden. BIR AÞK AÐLIYOR koyun adýmý. Sosyal Medyada Paylaşın:
KÖKSAL-40 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.