Yýllarýn verdiði yorgunlukla ayakta durmuþken yüreðim, Hayat,en zayýf noktam olan gururumdan vurdu darbeni, Yerle bir ettiðin kýrdýklarýmý toplarken ben, Ömrümden ömür geçiyordu, Dönüp kimse tutamazken elimden... Oysa yaralarýma kabuk baðladým yüreðim acýlarýnla cebelleþirken, Gözlerin bir düþman gibi asýyorken umutlarýný uçurumuna, Dudaklarýndan çýkan her cümle yalnýzlýðýma intihar süsü veriyordu , Boðazýma düðümlenen bir kördüðüm gibi aþký esir almýþken gururun, Sana çýkan her yol yüzüme kapanýyordu, Ve çaresizliðimle öylece ortada kalmýþken , Yutkundun, ve sevdan üzerime enkazlarýný yýkýyordu ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emin Herki Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.