Dünya ömür tüketir bir avuç toprak için; Biz kül bulutlarýna davetiye çýkardýk. Sorup sorgulamalý, neden buraya, niçin? Bize yanlýþ yapýlsa dünyalarý yakardýk.
Kara bir haber duyduk ki mahalli basýndan; Santral yükselecekmiþ yeþilin ortasýndan; Ne ses var ne de seda adamlarýn hasýndan; Topraða göz dikenin dünyasýný yýkardýk.
Bu santralý ovaya kurmanýn anlamý ne? Kayalýk arazinin her tarafý virane; Amaç yeþili yakmak, enerjiler bahane; Böylesi yatýrýma hep olumsuz bakardýk.
Kül ve duman, yeþille hiç yan yana gelir mi? Topraðýn kýymetini bir baþkasý bilir mi? Ovanýn havasýnda toz ve duman olur mu? Biz tertemiz havayý ciðerlere çekerdik.
Hemþerim karýþtýrma sakýn sapla samaný! Yeþilimi yakmasýn santrallerin dumaný. Coþari, ova için þimdi birlik zamaný; Topraða yozluk deðil, bereketi ekerdik.
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.