ÖLÜMSEME Ýnanamazsýn Sevgili, Kaç kez, Ýnan hem de kaç kez Yakaladým, Yalnýzdýk. Bir ben, bir de O! Bütün servetimi, Ne isterse, Gördüðü, göremediði Serdim avuçlarýna, Olsun dedim, Senin olsun. Amma , Býrakacak, Peþimden Gelmeyeceksin bir daha, Çaðýrmayacaksýn adýmý.
Güldü, Olmaz dedi. Hem ben deðil, sensin gelen ardýmdan, Sensin çaðýran adýmý. Hem baksana: Ne erken, Ne de geçtir geliþim Hatta zamanýdýr sana göre ayrýlýk, Bana göre kavuþmanýn. Hem, biliyorsun Ölüm dedi benim adým, Kimine göre son, Kimine göre baþlangýç. Vaktim yok benim, Ne de ihtiyacým verdiklerine. Haydi dedi, haydi! Güldü, soðuktu, Gözlerine baktým, Yaþadýklarým, yaþayamadýklarým Akýp geçti. Uzanýp dokundu Ýçim ürperdi, Kaný çekildi damarlarýmýn Acý bir tebessüm çöktü dudaklarýma. Elveda sevgili Elveda. Galiba ben öldüm.
Ey Sevgili, Ey kalp çarpýntým, Son bir kez öp beni, Korkma soðuktur diye tenim. Tut ellerimi, tut. Son birkez oku dudaklarýmdan beni, Ben Öldüm, öldüm ben Sevgili! aN_KARA 17 aRA 017
Sosyal Medyada Paylaşın:
MEHMET SİNAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.