VERMEZ OLDU

Ortalýk toz duman göz gözü görmez
Canan dile gelmez gül vermez oldu
Söz gönüle girmez döl ürün vermez
Mecnunlar Keremler el vermez oldu

Aþýða sadakat aþkta letafet
Kalmadý kardeþim kalmadý Ýzzet
Kalmayýnca sende sýdk-ý emanet
Leylalar Aslýlar dil vermez oldu

Belalar yaðarken sevda yolunda
Bir noksan arama aciz kulunda
Rakipler gülerken yârin kolunda
Yusuf’a Memo’ya yol vermez oldu

Dünü aydýnlatan inancým Kut’lar
Seninle yeþerir sönen umutlar
Baþlarda dolanan kara bulutlar
Züleyha’yla Zin’e tül vermez oldu

Hataya düþünce dünya göçünden
Derin bir ah çekti yanar içinden
Kokusu yayýlan sýrma saçýndan
Vamýk’a Azralar tel vermez oldu

Toprak kokan tenden yüzdeki benden
Kurtulur mu bu can bendeki senden
Selvi gibi boydan incelen enden
Tahir’e Zöhreler bel vermez oldu

Giyince libasý rengarenk gülden
Duyarým sesini öten bülbülden
Kavrulup kavuran kordan gönülden
Hacý’ma Leylalar kül vermez oldu

Hüseyin KOCAÝSPÝR
Sosyal Medyada Paylaşın: