sürgünüm senden bilinmez meçhulüm gecelerin karanlýðýnda efkarým var bir çift ceylan gözlerinden kaçýyorum ah ! bende kendimden?
ne zaman görsem onu hasreti aðlatýyor iþte beni bilmiyorum ki bu þarkýlarýn bana kastýný saba makamý duygularýnda yakýyor beni
ah sevdam ! ah sevdam ! gözlerimden hiç gitmiyorsun bilsen içimde sevdanla nazlanmýþ çýkmýyorsun öyle bir inadýn var ki, gitmedin bu yalancý dünyamdan
ah þu fýrtýnalar
beni alýp da girdabýnda döndüren akþam sabah yavaþ yavaþ öldüren bitmiyor senden acýlar aþkýn fecrinde çaresizim bekliyorum ufuklarýn son çizgisinde bir kýrmýzý gül var sana elimde bu gül senin iþte al onuda git cennetine
ben zaten kalmýþým sensizlik cehenneminde günahým varsa çekerim kaderimse boyun bükerim çaresiz deðilim seviyorsam sadece göz yaþýný dökerim onuda çok görme
b e n
senden de garibim...
Arsuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.