ÖFKEM YENİK DÜŞTÜ ELLERİNE

Öfkem yenik düþtü ellerine
Affet sevgili
Yanýnda olacaktým söz vermiþtim
Keþke
Keþke...

Kýrgýn kalpler geceye ulaþýnca
Sýrtlarýmýz birbirine bakar belki
Aðlarým evet sevgilim
Yürek çocuklaþýr
Dil sustukça susar
Ellerim yastýðýn altýnda ýslandýkça
Yüzük parmaðýmý sýkar
Dayan der kýsaca
Çenemin titreyiþi geçen yýl olmasada
Yarýn olmayacaðý anlamýna gelmezmiþ sevgili
Her söz ölümü unuturmuþ
Her adým gelmezmiþ mesela
Bazen giden adýmlarda olurmuþ geriye
Hiç baþlamamýþ olmak için dahada geriye...

Kimler tanýyor beni burada
Bilen bilir
Hak ettin dediklerim
Þimdi nerdeler?
Gitmedilermi o mutluluk þehrine

Bir sana anlatamadým sevgili
Bir senin avuçlarýndaki çizgilere emek yakýþtýramadým
Ýnanmadým
Gelecekten çok korktum sevgili

Neyi varsa þu oldum olasý kýskandýðým büyümenin
Neyi var adý büyük olan her þeyin?
Böyle býktýrdýktan sonra
Hevesmi býraktýlar sanki yarýna
Gece olmuþ gündüze kýsýr
Hiç doðmuyor yüzüne aþkýmýn
Gençliðimiz gidiyor Allah’ým!

Bakýþý beþ lirasý olmayan çocuk misali
Bir adým bekler; bir uzun boylu bakýþý
Bir umut parmaklarýna mesela
Kalbine bir çizgilik huzur ritmi
Olmadý veremedim sevgili
Öfkem yenik düþtü ellerine
Affet sevgili...




Sosyal Medyada Paylaşın: