Derin bir ah düþer geceye, sessizliði yýrtarcasýna Dokur tezgâh... Bükülür kývrýmlarýnda kelâm Lisaný aciz dilin Kifayetsiz kelimeler
Cürmü çok, hükmü yok diye mi yazmaz kalem? Çelimsiz kaldý dize, boynu bükük þiirin Ya gönül! Kaç gözyaþý yýkadý avuçlarý Kaç yürek yangýný düþtü kor alevlere
Bað senin baðbaný sensin Çeþmesi suyu sensin...
" Atý alan üsküdarý geçti" diyorlar Çok geç kaldý, geçikti vuslat Soðuk yüzü vurdu, mevsimlerin Gel ey ayaza, hâr düþürenim! Nefesi üþüyor ömrün
Varým sensin varlýðým sen Derdimin dermaný sen Gel ey yoktan var edenim! Yegâne sýðýnaðým Öylesine mahzun ki gönül öylesine periþan
Hangi yanýk gönülle sesleneyim? Hangi yürek yangýnýyla yakarayým sana?
Sussun dil! Sükutum, arz eylesin halimi sana
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gül Şehri Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.