Maziden kalan kýrýntýlarý onarmýþken çaresiz yüreðim, Dudaklarýndan çýkan ’ Önemli olan kaybetmek deðil, vazgeçmemektir’ sözüyle ikinci bir darbeye maruz býrakýlmýþtý, Ve kara bulutlar lanetiyle üzerimi örtmüþken, Gözlerim bir ömür bakýþlarýna tutsak kalmýþtý... Ve aþk,gurur denilen illete yenik düþmüþken, Hüzün, göz çukurlarýnda biriken acý yaþlarýný damla damla topraða býrakýyordu, Umut, yalnýzlýða sýmsýký sarýlýp, Ve kulak zarýný patlatýrcasýna, ’Ben daha ölmedim’ dercesine haykýrýyordu... Ey hayal perdene duvarlar ören Dilba Haným! Sen ki mýsrayken þiir olmuþsun Þairin kalemine, Bu kadar özlem, küskünlük yetmedi mi söyle...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emin Herki Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.