Tutuşsun

buz gibi dilden sahnene düþüyorum,
önce kaðýttan perdeler
sonra rengi içinde bezgin gözlerin
düþüyor yutaðýma...

bir kuþ havalanýyor
kendi hasretinden prangalý.
yesrib’n ýslýðý firak-ý hüzn
çiziyor zan’lara.
vaktin imsakiyesi düþüyor..
acýmýyor duvarlar
acýtmýyor üç vakit

...

artýk
yalýn ayak çizdiðim fezadan
menzilim
yetim yüreðindir..

çok görme olur mu?

haydi...
uyandýr beni bu düþten
tutuþsun eflak en âlâsýndan
avuçlarýn düþsün suretime
sessizce indir fýsýltýlarýný kulaðýma
mekik dokusun cennetimin kuþlarý.


sýrat’ýn sesi gelirken...
üç kez uyandým bu düþten
kulpu kýrýk nefeslerimden
yalnýzlýk gamýný çeke çeke
hasret risalemi gözlerine býrakýyorum.

gör artýk olur mu?




*Avuçlarýndan içtiðim su kadar kandým.


--
Sosyal Medyada Paylaşın: