sen gülmeyince güller açmýyor gülpembe ne bir bülbül seni söylüyor ne de bir türkü seni çaðýrýyor çýplak, titrek hýçkýran bir ayrýlýk, kirpiðinden damlayan zaman oluyor an salkým salkým demlendikçe geceye hüzün voltalaþýyor, nasýrlaþýyor yudum yudum þafaða ayrýlýk
pastelsiz bir mevsimde hep ölüm arifesidir aþk penceresine yaslanan nemine de razýyken aniden ýslak bir bakýþ çalar kapýnýzý ve destursuz, fütursuz bir aldanýþýn tokmaðý olur kapýnýzdaki kambur tüm maviliðinizle karaya oturur ve köpük köpük boðulursunuz denizlerinizde
sökülür halkasýndan pasýna gonca veremeyen her zincir susuz çamura bulanýr düþü yaðmur olan her devrim pembesine güzleþtikçe, zemherisinde morarýr bir ecel ve vadisine sus, makyajýna pus olur nefesi seðiren her menekþe
hayat dediðin, yapraðý þiir tezgahýnda dokunan pembesine bir gül yaþamak dediðin ise ilmeði kaçýk bir düþselde güzüne pembe deðil midir haydi… haydi kapatýyoruz gayrý yüzünüzde sahtelenen son yaþýnýzý da býrakýn gitsin bitecek… bitecek neredeyse sahnelenen son perde bitecek bize ayrýlan, ayrýlýða aþklanan son vade…
ilhanaþýcýeylülikibinondokuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.