kavuştur beni kendine...

sularýn döküldüðü havza gözlerim
daðlarýn arasýndan kývrýlýp gittiðim
Fýrat ile Dicle arasýnda bükülürüm
gönüllere uzanan bir köprü lisanýyla

gece mavisi örterken kayalarý
çýrpýndýkça dalgalanýrým
yüzüm balçýklý çamura batar
sonra seni düþünürüm
kýþ buðusunu sýcak çayda siler bakýþýn

sesler, tütün kokusu,
çamura ve kýmýldayýþlara
ayazla iþler gece...

sabahýn fecrinde kanatlanýr kuþlarým
muhabbetin þarkýnda
riya’dan uzak...
bütün unutulmuþluða,
baskýya inat...
çýkarsýz sevmelere açýlýr
gönül kapýlarý...

þu gördüðüm,
ölemediðim dünya
unutulduðum tüm anlara
and’olsun ki...
o tapýlasý gözlerine
bir bu yakadan,
bir öteki yakadan
bakadururum sularýn kývrýmýyla...

zaman tümseðinde uzun eþek insanlýk
tecrit edilmiþ kalabalýk köhnegahýnda
özlemini içselleþtiren bir sýzý var içimde
seni anlatmayan lisaným kelepçede
lügatým sürgün bu coðrafyadan
nasýl söylesem...
bir teber budarken özlemleri dilimden
Anadolu gibi;
öksüzüm, yasaklýyým sana...

solgun bakýþlarýmýn arasýnda
bir týrpan biçer boynumu
ah... gördüðüm tüm rüyalarý
sana yoran þu telaþlý duygum
önce uyanýr gibi,
sonra ölür gibi oluyorum...
iki aranýn o çýkmaz deresi
ruhuma tebelleþ sýzý, özlemin
kalbime dipçik çeker cunta yokluðun
sonra uyuþur bedenim...
uyur muyum, ölür müyüm
bilmem...

ya doðan güneþ...
ya sarý ay...
ya sevdiðim...
yurdumun tüm inançlarýyla
solumdaki boþluktan öptüðüm
ya aminlediðim dua...
seherin aziz divaný
zülüfleri ihvan’ým
elini uzat,
kavuþtur beni kendine...
Sosyal Medyada Paylaşın: