Ýki dudaðýmýn arasýna sýkýþan bahtsýz bir cümlesin sen ey þiir El yordamý bir kelamsýn yani Göðüs kafesimin altýnda duran
Velev ki Yüz yýllýk bir aðaçsýn sen Hatrý soraný olmayan Ýþte sýrf bundan sebep yalnýzlýðýn senin yanýlmýþlýðýn bundan
ince bir aðrýsýn yani boynumu büken Düþün ki bilge bir aðaçsýn Ve kimseyi göremiyorsun Boyundan mütevellit Kimin eli deydiyse sana ve artýk kimin sesi düþtüyse içine orda kaldý benim ahým aklým avuç içlerinde kaldý
ordaki çizgilere bak isterdim nergislere fesleðenlere beslediðimiz kediler Kim bilir yavrulamýþtýr çoktan yedi leylim bahar olmuþtur uzaklarda Ahtým olsun Böyle yazýlsýn yani
yer yarýlýp içinde kalmadýysam eðer ve de yerin yedi kat altýnda deðilsem Yüreðim kurusun ki yine yazarým seni ey bahtsýz þiir senden evvel ölmezsem eðer Sosyal Medyada Paylaşın:
imitasyon şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.