AMET CEMİL VE ANNEM

Leylaklarým soldu
Üsküdar’da.
Haliç kadar karanlýk kaldým
Yokuþlarýnda.

Sorgusuz infaz et beni,
Gizli cinnetler geçirmeden.
Çöplüðüne at,
Umarsýz duygularýn.

Ranzam soðuk,gel
Hücrem ol,
Dolaplarým ol
Mevsimlerini sakladýðým.
Acým ol,sabrým ol,
Ham koruk ol,gel
Tuzuna bandýðým.
Mahzun penceremde
Özgürlük kokan
Gece kuþum ol,gel...

Yeller alýyorum,
Uzak diyarlardan.
Ýdam sehbasýna çýkarýlmýþ yanlarýmdan,
Ses çýkmýyor.
Velhasýl,
Kanýyorum,
Kanýyorum,
Ýnce ince...

Özgür daðlarým yemyeþildi,
Þimdi koyu bulvarlar.
Aþýk Veysel aðlýyor içimde.
Kýrýk sazýný çalýyorlar;
Kýrýlýyorum,
Kýrýlýyorum,
Bin kere...

Yýllarýný alabilirsin saçlarýmdan.
Yýldýz yýldýz
Düþmüþ önüme teker teker.
Sayýyorum,
Sayýyorum,
Hece hece...

Bugün de bitti,
Týpký dünkü gibi.
Þiirlerimi yakabilirsin,
Ahmet Cemil gibi.
Gidiyorum,
Gidiyorum,
Anneme...


Sosyal Medyada Paylaşın: